მოტივაცია და დისციპლინა - ცეცხლის ნაპერწკალი

ბევრ ადამიანს სჯერა, რომ წარმატების გასაღები მოტივაციაშია – იმ ცეცხლში, რომელიც გვაიძულებს, ვიმოქმედოთ. მოტივაცია ნამდვილად ძლიერი მამოძრავებელია, მაგრამ მისი ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა ისაა, რომ არასტაბილურია. მოტივაცია მოდის და მიდის, ხოლო მასზე დაყრდნობა ნიშნავს, რომ მოქმედებას მხოლოდ მაშინ შეძლებ, როცა შთაგონება და ენთუზიაზმი გაქვს.

მეორე მხრივ, დისციპლინა არის ის, რაც მოქმედებას მოტივაციის გარეშეც გაიძულებს. თუ მოტივაცია სურვილია, დისციპლინა ჩვევაა. როცა დისციპლინას ეყრდნობი, შენ არ ელოდები, როდის მოგინდება რაღაცის კეთება – უბრალოდ, აკეთებ. ეს არის გრძელვადიანი წარმატების საიდუმლო.

შეგვიძლია ეს განსხვავება ვარჯიშზე მაგალითით ავხსნათ. თუ ვარჯიშობ მხოლოდ მაშინ, როცა მოტივირებული ხარ, დიდი შანსია, რომ ზოგჯერ გამოტოვებ, რადგან უბრალოდ „არ იქნები ხასიათზე.“ მაგრამ თუ დისციპლინას ეყრდნობი, ვარჯიში შენთვის ჩვეულებრივი რუტინის ნაწილი ხდება და აკეთებ მას, მიუხედავად იმისა, გრძნობ თუ არა მოტივაციას.

რეალური პროგრესი მაშინ იწყება, როცა დისციპლინა გადაწონის მოტივაციას. იდეალური ვარიანტია, როდესაც ორივე ერთად მუშაობს: მოტივაცია გაძლევს სტარტს, ხოლო დისციპლინა – გზაზე დარჩენის ძალას. მოტივაცია შეიძლება იყოს ნაპერწკალი, მაგრამ სწორედ დისციპლინაა ის, რაც ამ ცეცხლს დიდხანს ანთებულს ტოვებს.